Z tego też powodu uleczenie pacjenta mogłoby być krótkotrwałe.System rodzinny z łatwością wywoła nawrót poprzednich objawów. Dlatego nawet wizyta jednego z rodziców będzie lepsza niż obecność samego tylko młodego pacjenta.

Trudna, ale odpowiedzialna decyzja

Proponowanie rodzicom, by cała rodzina udała się na terapię bywa bardzo druzgocącą wiadomością. Rodzicom wydaje się, że się wychowawczo nie sprawdzili, co wywołuje silny i naturalny odruch sprzeciwu. Dlatego terapia rodzinna wymaga niemałej odwagi. Rodzice powinni jednak wiedzieć, że wszystkie (!) rodziny przeżywają problemy. Warto pomyśleć o dziecku – wysyłając je do psychologa, dajemy mu do zrozumienia, że coś z nim jest nie tak.

A może inna terapia?

Paradoksalnie, młody członek rodziny, mimo że wykazuje objawy zaburzeń psychicznych lub zaburzeń zachowania, może się okazać… najmniej potrzebny na terapii. Rodzice często zdają sobie sprawę, że ich konfliktowy związek bardzo negatywnie wpływa na kondycję psychiczną dzieci. Wtedy raczej terapia małżeńska, a nie terapia rodzinna, jest wówczas w Łomży wskazana. Można się wówczas skupić na związku, chroniąc przy okazji wrażliwość dzieci.

Terapia rodzinna nie dla wszystkich

Nie zawsze ta forma pomocy okaże się skuteczna. Nie można oczekiwać efektów w leczeniu zaburzeń o podłożu neurologicznym, rozwojowym, dotyczących mowy i języka, umiejętności szkolnych (dysleksja, dysortografia, dysgrafia, dyskalkulia i inne), funkcji motorycznych i psychoruchowych (np. ADHD) oraz w chorobach takich, jak autyzm, zespół Retta, zespół Aspergera itp. W rehabilitacji, takich problemów konieczna jest innego rodzaju specjalistyczna pomoc, którą można znaleźć w Łomży, ale nie w Pracowni Dialogu.